Historia tatuażu

Poznaj historię tatuaży. Słowo tatuaż pochodzi od tahitańskiego wyrazu tatu i oznacza „oznaczyć coś”. Początki tatuażu sięgają starożytnego Egiptu, czasu faraonów i piramid. Zostały odkryte obrazy ścienne z 2000r p.n.e świadczące o stosowaniu techniki tatuażu, jak i mumie egipskie noszące ślady tatuażu.

tatuaż był stosowany do znakowania szpiegów, Rzymianie natomiast oznaczali tatuażami niewolników i kryminalistów. Tatuaż miał również istotne znaczenie w rytuałach i tradycji. Na Borneo kobiety nosiły tatuaż na przedramionach oznaczający ich indywidualne umiejętności. Tatuaż wokół nadgarstków lub palców miał odpędzać choroby. Tatuaż symbolizował także przynależność do klanu lub społeczności. Saksonii na przykład często mieli wytatuowany herb rodowy.

Tatuaż zniknął z kultury zachodniej, by zostać odkryty na nowo w 1691 roku, gdy żeglarz i odkrywca William Dampher sprowadził do Londynu księcia Giolo, mocno wytatuowanego Polinezyjczyka. W 1769 kapitan James Cook przywiózł innego Polinezyjczyka, Omaia. Żeglarze biorący udział w ekspedycji Cooka nauczyli się techniki robienia tatuaży od lokalnych plemion. W tym czasie również wyraz „tatuaż” na dobre zadomowił się w językach europejskich. Sukces sztuki zdobiącej ciało Omaia spowodowało iż tatuaż stał się popularny na mniejszą skalę wśród wyższych sfer, a obecnie wśród gwiazd i artystów.

Pierwsza maszynka elektryczna do tatuażu została opatentowana w Stanach Zjednoczonych w 1891 roku przez Samuela O’Reily. Dzięki niej tatuowanie stało się o wiele bardziej dostępne i opłacalne dla mas. Do tej pory tatuowanie było powolnym i bolesnym procesem, wykonywanym w całości ręcznie. Wśród plemion najczęstszą techniką było zwykłe nakłuwanie, niektóre plemiona wprowadzały barwnik w zadrapania. W Polinezji i części Malezji, pigment był wprowadzany pod skórę poprzez nakłuwanie za pomocą urządzenia przypominającego miniaturowe grabie. W Japonii stosuje się igły przymocowane do drewnianego uchwytu. Dzięki temu urządzeniu tatuowane są bardzo skomplikowane, wielokolorowe wzory, pokrywające często większą cześć ciała. W Tunezji pigment jest czasem wcierany w nacięcia robione nożem, niektóre plemiona indiańskie stosują do nakłuwania ciernie.

Gdy tatuaż zaczął być utożsamiany z żeglarzami, kryminalistami lub więźniami, wyższe sfery zaczęły od niego odchodzić. Na początku 20 wieku mocno wytatuowani ludzie, wcześniej podziwiani, stali się eksponatami w cyrkach i na pokazach dziwolągów. Tatuaże stały się społecznie nieakceptowane i zeszły do podziemia. Wizerunek tatuażu zaczął się poprawiać dopiero pod koniec lat 60, gdy gwiazdy, szczególnie muzyki, zaczęły je nosić. W latach 80 i 90 tatuaż wyszedł z podziemia i zaczął być akceptowany jako część kultury. Tatuażyści są teraz uznawani za artystów i cieszą się coraz większym szacunkiem, także ich studia tatuażu stają się coraz bardziej popularne, szczególnie w stosunku do lat poprzednich.

Tatuaże są teraz bardziej przejawem mody niż zwykłym znamieniem lub ozdobą ciała. Można spotkać ludzi na całym świecie, z różnych klas społecznych, posiadających tatuaż ukryty, lub w miejscach widocznych. Tatuaż stał się artystyczną formą ekspresji i sposobem zwrócenia na siebie uwagi.